De Taj Mahal, een bouwwerk van wit marmer en rood zandsteen, bevindt zich op de rechteroever van de Jamuna in Agra, NoordIndia als een enorm aandenken aan eeuwige liefde. Sjah Jahan, de Mogul-keizer, wijdde zeventien jaar (1631-1648) en veel geld aan de bouw van dit schitterende mausoleum ter nagedachtenis van zijn favoriete vrouw, Mumtaz Mahal, de ‘Uitverkorene van het Paleis’.

Het staat op het noordelijke deel van een enorm rechthoekig terrein met op elke hoek daarvan een achthoekig paviljoen. Het grootste deel van het terrein wordt in beslag genomen door een twin in vier delen (de Char Bagh). Dit is een weergave van de Tuin van het Paradijs in de Perzische traditie, gebaseerd op een symmetrisch ontwerp. Hierin zijn vierkanten van verschillende grootten aangebracht, omzoomd door kanalen die in een rechte hoek naar het centrale vierkante bassin lopen.

Hoewel de Taj Mahal is beroofd van zijn meest kostbare objecten, blijkt het een onovertroffen voorbeeld van de weelderige architectuur van de Moguls gelet op de indeling van de ruimte rondom het patroon van vierkanten en kruisen. Bovendien is het een voorbeeld van een vernieuwend samengaan van de Perzisch-islamitische traditie –zichtbaar in de pleinen, binnenruimten en uivormige koepels – en de hindoestaanse architectuur, die blijkt uit het gebruik van veel steen.